Ποτέ δεν είναι αργά

Να θυμάστε την τελευταία φορά που κρατήσατε μια χούφτα άμμο στα χέρια σας. Όπως ακριβώς έφευγε αβίαστα και ασταμάτητα κάθε κόκκος από τα χέρια σας, έτσι ακριβώς μας ξεγλιστράει και ο χρόνος χωρίς να μπορούμε να κάνουμε και πολλά. Αυτό που πραγματικά μετράει είναι το τι καταφέραμε να κάνουμε με αυτό το χρόνο.

Η εξέλιξη και οι ρυθμοί της ανθρωπότητας μάς έχουν παρασύρει.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ξοδεύουμε τα λεπτά, τις ώρες και τις μέρες μας αναβάλλοντας τα σημαντικότερα κομμάτια της ζωής μας για αργότερα. Σε όλους μας έχει συμβεί. Τότε που θα λέγατε σε κάποιον πόσο τον αγαπάτε, όταν θα ήταν η κατάλληλη στιγμή. Τότε θα δηλώνατε παραίτηση στη δουλειά που σας κάνει να νιώθετε τόσο άσχημα, αφού όμως μαζεύατε τα χρήματα για να νιώθετε ασφαλής. Ή εκείνο το φίλο σας που θα έλεγε στη μητέρα του πόσο εκτιμάει την αγάπη και την ανιδιοτελή προσφορά της.. αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε. Αυτές οι περιπτώσεις είναι ένα μικρό δείγμα της καθημερινής θυσίας που κάνουμε σκορπώντας το δανεικό μας χρόνο. Η γνώση, το ταξίδι, το παιχνίδι, η τέχνη, η φιλία, η περιπέτεια, όλα αυτά δυστυχώς περιμένουν. Γιατί προέχουν άλλα, πιο σημαντικά ή για να είμαστε πιο ακριβείς, πιο πιεστικά.

Λογαριασμοί, υποχρεώσεις, άγχη, ζωή μέσα από μία οθόνη, αισθήματα με emoticons, δουλειά, δουλειά και περισσότερη δουλειά.

Πίεση, διαζύγια, διατροφές, δικηγόροι, λογιστές και εν τέλει γιατροί. Ευτυχώς προλαβαίνουμε να τεκνοποιήσουμε ώστε “φεύγοντας” να αφήσουμε αντικαταστάτη στη θέση μας. Αναλωνόμαστε κυνηγώντας έναν πλούτο υλικό, το χρήμα, την εξουσία, τίποτα όμως από αυτά δεν μπορεί να μας αγοράσει χρόνο. Για να μπορέσουμε να αλλάξουμε την κατάσταση πρέπει πρώτα να αντιληφθούμε και να αποδεχθούμε την τρέχουσα συνθήκη. Θεωρώντας λοιπόν ότι τα παραπάνω είναι αυταπόδεικτα, μπορούμε να ξεκινήσουμε να ελέγχουμε τον τρόπο που επενδύουμε το χρόνο μας. Γιατί πλέον δεν τον ξοδεύουμε, δεν τον σπαταλάμε, τον επενδύουμε. Αποφασίζουμε λοιπόν ότι από σήμερα και εμπρός ο υπολειπόμενος χρόνος μας, αποτελεί το πιο σημαντικό επενδυτικό μας κεφάλαιο. Ευθύνη και καθήκον μας είναι να αξιοποιήσουμε αυτό το κεφάλαιο και όταν ο χρόνος μας “προλάβει” να μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω και να νιώσουμε την ευτυχία και την ευλογία μιας ζωής που μόνο κενή δεν ήταν.

Η ζωή ποτέ δεν είναι κενή όταν της δίνουμε ένα νόημα.

Για να το καταφέρουμε αυτό πρέπει να βρούμε το σκοπό της ζωής μας. Αν γνωρίζουμε το λόγο ύπαρξης μας μπορούμε σταδιακά να προσαρμόσουμε τις υπόλοιπες επιλογές της ζωής για να ταιριάζουν με ένα τρόπο που δίνει αξία στις μέρες μας. Προς Θεού δεν εννοώ να τα “βροντήξουμε” όλα και να πάμε να ζήσουμε στα βουνά. Αυτό δεν θα ήταν καλό ούτε για εμάς, ούτε για τα βουνά. Αυτό που προτείνω είναι να δημιουργήσουμε νέες συνήθειες που να ταιριάζουν στις πυρηνικές μας αξίες και τα όνειρα μας. Να αποφασίσουμε ότι δεν έχουμε άλλο χρόνο για μια τοξική σχέση, για μια δυσάρεστη εργασία, για ψεύτικες επιφανειακές, εγωκεντρικές φιλίες, ούτε για κακή διατροφή, κακή υγεία, για τόση μιζέρια, για αμάθεια ή ακόμα χειρότερα για ημιμάθεια. Δεν υπάρχει χρόνος για επίπλαστους Θεούς, ούτε για ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε τίποτα, ούτε καν στον ίδιο τους τον εαυτό.

Και τι κάνουμε με το χρόνο που κερδίσαμε; Θα ΖΗΣΟΥΜΕ, απαντώ. Θα αγαπήσουμε αληθινά, θα μοιραστούμε, θα προσφέρουμε, θα εργαστούμε δημιουργικά σε όποιο αντικείμενο μας εμπνέει ακόμα και αν δεν έχει τις απαραίτητες απολαβές. Θα βιώσουμε το υπέροχο συναίσθημα της πραγματικής φιλίας, της αλληλοστήριξης. Της προσωπικής και πνευματικής μας ανάπτυξης. Θα δημιουργήσουμε υγιώς σκεπτόμενες οικογένειες και κατ’ επέκταση κοινωνίες που θα συνυπάρχουν αρμονικά. Θα απολαμβάνουμε το κάθε δευτερόλεπτο.