Το ταξίδι μας σε αυτή τη ζωή ξεκίνησε χωρίς συνειδητή σκέψη, χωρίς προγραμματισμό. Δεν πάει πολύς καιρός που ήμασταν μια μικρή φωτογραφία σε υπερηχογράφημα. Από το πρώτο κλάμα μας μέχρι και σήμερα πολλά έχουν αλλάξει και άλλα όχι και τόσο. Η πρώτη μας διαπίστωση ήταν ότι είμαστε απολύτως εξαρτημένοι από το περιβάλλον μας. Σύντομα καταλάβαμε πώς μπορούμε να τραβήξουμε την προσοχή. Με την παραμικρή ανησυχία ή δυσκολία το μόνο που χρειαζόταν, ήταν να χρησιμοποιήσουμε τα πνευμόνια και τη φωνή μας ώστε κάποιος να τρέξει και να μας εξυπηρετήσει.
Παρότι οι συνθήκες του καθενός είναι διαφορετικές, όλοι μας είχαμε κάποιες κοινές ανάγκες. Η σχέση εξάρτησης και δεσίματος με το γονέα αποτελεί αδιαμφισβήτητο γεγονός. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε λοιπόν, από πολύ μικρή ηλικία μαθαίνουμε ακριβώς πως να κερδίσουμε την αγάπη και την προσοχή. Με προγραμματισμό. Το ίδιο συμβαίνει και με την αποδοχή. Από την πρώτη μέχρι και την τελευταία μέρα σε αυτό τον πλανήτη μαχόμαστε για να λάβουμε ΑΓΆΠΗ, ΠΡΟΣΟΧΉ και ΑΠΟΔΟΧΉ.
Ο προγραμματισμός μας άρχισε από πολύ νωρίς. Οι γονείς μας, χωρίς φυσικά να έχουν την παραμικρή ιδέα, ήταν απλά οι πρώτοι που μας προγραμμάτισαν. Θα ακολουθούσαν πολλοί ακόμα. Το σχολείο, το πανεπιστήμιο, ο χώρος εργασίας, οι προσωπικές και κοινωνικές μας σχέσεις. Παράλληλα με όλα αυτά η τηλεόραση, το διαδίκτυο, τα social media. Κάποιος έπρεπε να μας είχε ενημερώσει εγκαίρως ότι σχεδόν όλη μας τη ζωή είμαστε παθητικοί δέκτες ενός προγραμματισμού. Ο οποίος αν και φαινομενικά υφίσταται για “το καλό μας”, τελικά μόνο εμάς δεν εξυπηρετεί.
Μελέτες έχουν τεκμηριώσει εδώ και χρόνια ότι χαρακτηριστικά που καθορίζουν συναισθηματικά την ζωή μας έχουν τη ρίζα τους στα παιδικά μας χρόνια. Η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, η χαμηλή αυτοεκτίμηση, αλλά και η δοτικότητα, ο αυτοσεβασμός, η δυναμικότητα, η θετική στάση και τόσα άλλα. Η αυτοεικόνα μας, οι συνήθειες, οι περισσότερες από τις απόψεις και τα στερεότυπα μας δημιουργήθηκαν εκείνη την περίοδο. Ίσως το πιο σημαντικό είναι ότι τότε δημιουργήθηκαν οι αξίες μας.
Είμαστε μια σύνθεση των επιλογών και των εμπειριών μας. Και αν για τις δεύτερες μπορούμε να ισχυριστούμε ότι δεν ευθυνόμαστε πάντα εμείς. Για τις πρώτες σίγουρα δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο. Αυτό που καθορίζει τις επιλογές μας είναι οι αξίες μας. Είναι απολύτως δική μας ευθύνη να τις έχουμε ξεκάθαρες και καλά δομημένες. Μιας και η ζωή μας επιφυλάσσει πολλές ευκαιρίες – διλήμματα που θα μας δοκιμάσουν.
Η δική μου πίστη και ξεκάθαρη τοποθέτηση είναι βαθιά ανθρωποκεντρική. Πιστεύω με όλη μου τη δύναμη ότι ο ΆΝΘΡΩΠΟΣ είναι ικανός για τα πάντα. Για το αδιανόητα καλύτερο και για το αντίστοιχα χειρότερο. Πιστεύω ότι όλοι μας έχουμε μέσα μας κομμάτι “Θεού”, ότι και αν σημαίνει αυτή η έννοια για τον καθένα μας. Είναι ευθύνη και χρέος του καθενός να ζήσουμε μια ζωή στο μέγιστο, προσεγγίζοντας τη θεϊκή μας φύση. Βιώνοντας την αγάπη, την προσφορά, την γνώση, την εξέλιξη, τον έρωτα, την φιλία. Κανείς δεν είπε ότι ο δρόμος θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Τι εξέλιξη θα είχαμε άλλωστε αν ήταν. Μέσα από τις δυσκολίες και τις προκλήσεις της ζωής μαθαίνουμε, προοδεύουμε γινόμαστε σοφότεροι και πιο δυνατοί.
Οδηγίες για να κάνουμε το πρώτο βήμα μας δόθηκαν χιλιάδες χρόνια πριν. Παρόλα αυτά όσο η ανθρωπότητα προχωράει τόσο λιγότερο ασπαζόμαστε το “Γνώθι σαυτόν”. Πλέον γνωρίζουμε το μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη μας, εξερευνούμε το διάστημα, οι επιστήμες κορυφώνουν την πρόοδο τους. Κι όμως, είναι λες και όσο περισσότερα καταλαβαίνουμε για τον κόσμο έξω από εμάς, τόσο λιγότερο γνωρίζουμε και αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας. Το μεγαλείο αλλά και το σκοτάδι του. Πρώτα λοιπόν καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε, που βρισκόμαστε και που θέλουμε να πάμε. Αμέσως μετά ξεκινάμε αυτό το υπέροχο αλλά και αέναο ταξίδι, χτίζοντας από το μηδέν τον δικό μας αυτο – προγραμματισμό.
Είμαστε όμως όλοι αντιμέτωποι με μια σκληρή αλήθεια. ” Όταν δεν με προγραμματίζω εγώ, σίγουρα το κάνει κάποιος άλλος!”. Ο ανθρώπινος νους, όπως ακριβώς και ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής χρειάζεται ένα πρόγραμμα για να λειτουργεί. Το ερώτημα είναι ποιον προγραμματισμό και τίνος τα όνειρα αυτό θα εξυπηρετεί.
Ευτυχώς στις μέρες μας δεν χρειάζεται πια να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Πλειάδα ειδικών, ψυχοθεραπευτών, συμβούλων, life coaches, mentors είναι εκεί έξω για να “μας κρατάνε το χέρι”. Να βοηθούν τα βήματα μας να είναι πιο σίγουρα, σε όλη αυτή τη διαδικασία ενδοσκόπησης. Άραγε εμείς είμαστε έτοιμοι;
Είμαστε ανοιχτοί στην εξερεύνηση ενός κόσμου όπου το μόνο που έχει πραγματικά σημασία είναι ότι ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΎΧΟΥΜΕ;
Παπαδόπουλος Αθανάσιος – Αναστάσιος, Life and Business Coach