1. Τι είναι και πώς εκδηλώνεται

Η Διαταραχή Γλώσσας είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που χαρακτηρίζεται από επίμονες δυσκολίες στην απόκτηση και χρήση της γλώσσας σε όλες τις μορφές της: προφορική, γραπτή, νοηματική ή άλλες. Οι δυσκολίες σχετίζονται με την κατανόηση (δεκτική γλώσσα) και/ή την παραγωγή (εκφραστική γλώσσα).

Η συμπτωματολογία περιλαμβάνει:

• Μειωμένο λεξιλόγιο (φτωχή γνώση και χρήση λέξεων)
• Περιορισμένη δομή προτάσεων (δυσκολία στη σύνταξη και μορφολογία)
• Δυσκολίες στο λόγο/αφήγηση (π.χ. αδυναμία συνεκτικής εξιστόρησης, περιγραφής ή συμμετοχής σε διάλογο)

Τα παιδιά συχνά εμφανίζουν:

• Καθυστερημένη έναρξη πρώτων λέξεων και φράσεων
• Γραμματικά λάθη, ιδιαίτερα σε παρελθοντικό χρόνο
• Δυσκολία κατανόησης εννοιών, εντολών ή αφηρημένων λέξεων
• Προβλήματα ανάκλησης λέξεων ή περιορισμένη αφηγηματική ικανότητα

Η διαταραχή επηρεάζει και εκφραστικές και δεκτικές δεξιότητες, οι οποίες μπορεί να παρουσιάζουν διαφορετική βαρύτητα.

2. Ποιους επηρεάζει και γιατί συμβαίνει

Η εμφάνιση ξεκινά κατά την πρώιμη αναπτυξιακή περίοδο, ήδη από την προσχολική ηλικία. Αν και υπάρχει φυσιολογική διαφοροποίηση στην πρώιμη γλωσσική ανάπτυξη, οι σταθερές δυσκολίες μετά την ηλικία των 4 ετών θεωρούνται ιδιαίτερα ενδεικτικές και προβλεπτικές.

Παράγοντες κινδύνου και αιτιολογία:

• Γενετικοί/κληρονομικοί παράγοντες: Υψηλή κληρονομικότητα. Συχνά υπάρχει οικογενειακό ιστορικό διαταραχών γλώσσας.
• Νευροβιολογικοί παράγοντες: Αναπτυξιακές διαφορές στον εγκεφαλικό φλοιό και τις περιοχές λόγου.
• Φτωχό γλωσσικό περιβάλλον ή άλλες νευροαναπτυξιακές συννοσηρότητες μπορεί να επιτείνουν τη δυσκολία.
• Παιδιά με δεκτικές διαταραχές γλώσσας έχουν χειρότερη πρόγνωση από εκείνα με αμιγώς εκφραστικές δυσκολίες.