Πώς μπορώ να κλείσω ραντεβού για συνεδρία;

Οι συνεδρίες κλείνονται μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας για να διασφαλιστεί η κατανόηση του θεραπευτικού αιτήματος και η διαθεσιμότητα των θεραπευτών. #text-545062560 { text-align: left; }

Προσφέρετε online συνεδρίες;

Ναι! Οι συνεδρίες μας πραγματοποιούνται τόσο δια ζώσης στη Θεσσαλονίκη όσο και online , ώστε να έχετε πρόσβαση από οπουδήποτε.

Πώς μπορώ να ξέρω αν η ψυχοθεραπεία μου ταιριάζει;

Αν νιώθεις ότι κάτι σε δυσκολεύει, αν επαναλαμβάνεις μοτίβα που σε φθείρουν ή αν θέλεις να βελτιώσεις τις σχέσεις σου, η ψυχοθεραπεία μπορεί να σε βοηθήσει.

Πώς μπορώ να επιλέξω το κατάλληλο workshop για εμένα;

Κάθε workshop μας έχει σαφείς θεματικές . Αν δεν είσαι σίγουρος, μπορείς να μας ρωτήσεις και θα σε καθοδηγήσουμε.

Διαταραχή Αποπροσωποποίησης/Αποπραγματοποίησης (Depersonalization/Derealization Disorder)

Τι είναι και πώς εκδηλώνεται

Η Διαταραχή Αποπροσωποποίησης/Αποπραγματοποίησης χαρακτηρίζεται από επίμονες ή επαναλαμβανόμενες εμπειρίες αποσύνδεσης από τον εαυτό ή/και το περιβάλλον, χωρίς να χάνεται η επαφή με την πραγματικότητα.

Οι δύο βασικές εκφάνσεις της διαταραχής είναι:

Αποπροσωποποίηση (Depersonalization): αίσθηση αποστασιοποίησης ή αποξένωσης από τον εαυτό, σαν να είναι κάποιος εξωτερικός παρατηρητής των σκέψεων, συναισθημάτων ή του σώματός του. Το άτομο μπορεί να νιώθει:
- Σαν να ζει «μέσα σε όνειρο» ή «πίσω από ένα γυάλινο τοίχο»
- Ρομποτικό, χωρίς αυθορμητισμό ή συναισθήματα
- Χρονική παραμόρφωση ή αλλοίωση αισθήσεων
Αποπραγματοποίηση (Derealization): αίσθηση αποξένωσης από το περιβάλλον, όπου άνθρωποι, αντικείμενα ή τοπία φαίνονται αφύσικα, άψυχα, ομιχλώδη ή παραμορφωμένα.

Παρότι οι εμπειρίες είναι έντονα αποδιοργανωτικές, η επαφή με την πραγματικότητα παραμένει ακέραιη — το άτομο ξέρει ότι αυτό που βιώνει δεν είναι αληθινά «παράλογο» ή «παρανοϊκό».

Ποιους επηρεάζει και γιατί συμβαίνει

Η διαταραχή μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία, με μέση ηλικία έναρξης τα 16 έτη. Οι περισσότεροι πάσχοντες θυμούνται τα πρώτα συμπτώματα ήδη από την εφηβεία ή την πρώιμη ενήλικη ζωή.

Κύριοι προδιαθεσικοί παράγοντες:

Συναισθηματική κακοποίηση ή παραμέληση στην παιδική ηλικία
Αιφνίδιο ψυχολογικό ή διαπροσωπικό στρες
Απώλεια αγαπημένου προσώπου, οικονομικές πιέσεις ή συγκρουσιακές σχέσεις
Συνυπάρχουσες ψυχικές διαταραχές, όπως αγχώδεις ή καταθλιπτικές διαταραχές
Χρήση ουσιών, όπως κάνναβη, MDMA, LSD, κεταμίνη ή salvia, που μπορεί να προκαλέσουν ή να εντείνουν τα συμπτώματα

Ψυχολογικά, τα άτομα με τη διαταραχή συχνά χαρακτηρίζονται από:

Τάση αποφυγής κινδύνου (harm-avoidant temperament)
Δομές προσωπικότητας με απόσχιση ή υπερβολική προσκόλληση
Μηχανισμούς άμυνας όπως απομόνωση, απώθηση ή εξιδανίκευση

Λάβε την υποστήριξη που σου ταιριάζει.

Πάρε έως και 30% ΕΚΠΤΩΣΗ στην πρώτη σου συνεδρία

Καμία αλλαγή δεν έρχεται με πίεση. Ο άνθρωπος αλλάζει μόνο όταν είναι έτοιμος.

Αν είσαι κάτω των 18 ετών και νιώθεις ότι χρειάζεσαι υποστήριξη, σου αξίζει να ακουστείς και να φροντιστείς. Για να μπορέσουμε να σου σταθούμε με τον τρόπο που χρειάζεται, χρειαζόμαστε πρώτα τη συγκατάθεση ενός γονέα ή κηδεμόνα. Σε ευχαριστούμε που μας εμπιστεύεσαι.

Πώς επηρεάζει τη λειτουργικότητα στην καθημερινότητα

Η αποπροσωποποίηση και η αποπραγματοποίηση δεν είναι απλώς περίεργες εμπειρίες — είναι βαθύτατα αποσταθεροποιητικές και επηρεάζουν σημαντικά τη λειτουργικότητα του ατόμου.

Οι συχνότερες επιπτώσεις περιλαμβάνουν:

Δυσκολία συγκέντρωσης και επεξεργασίας πληροφοριών
Συναισθηματική απονέκρωση και δυσκολία σύνδεσης με τους άλλους
Δυσλειτουργικές διαπροσωπικές σχέσεις λόγω απουσίας συναισθηματικής ανταπόκρισης
Μειωμένη επαγγελματική απόδοση και υποχώρηση από δραστηριότητες
Αίσθημα «νεκρής ζωής» και απώλειας νοήματος

Το άτομο συχνά βιώνει υπαρξιακή αγωνία, φόβο για “τρέλα” ή μόνιμη εγκεφαλική βλάβη, ενώ μπορεί να εστιάζει εμμονικά σε ερωτήματα του τύπου “υπάρχω πραγματικά;” ή “βλέπω όντως τον κόσμο όπως είναι;”.

Διάκριση από άλλες μορφές

Η σωστή διάγνωση της διαταραχής απαιτεί προσεκτικό διαχωρισμό από:

Σχιζοφρένεια ή ψυχωσικές διαταραχές: στη διαταραχή αποπροσωποποίησης/αποπραγματοποίησης η πραγματικότητα αναγνωρίζεται ως τέτοια.
Πανικός ή αγχώδεις κρίσεις: η αποπροσωποποίηση μπορεί να συνυπάρχει, αλλά όταν κυριαρχεί και επιμένει, τότε πρόκειται για ανεξάρτητη διαταραχή.
Καταθλιπτικές διαταραχές: συχνή συννοσηρότητα, αλλά η απώλεια συναισθηματικής ζωτικότητας εδώ έχει αποσχιστικό χαρακτήρα.
Ουσιοεπαγόμενες καταστάσεις: αποκλείονται όταν δεν υπάρχει ενεργή επίδραση ουσιών.
Άλλες διασχιστικές διαταραχές: όπως η Διασχιστική Αμνησία ή η Διασχιστική Διαταραχή Ταυτότητας, με διαφορετικό πυρήνα συμπτωμάτων.

Η αίσθηση ότι “δεν είμαι πραγματικά εγώ” ή “ο κόσμος δεν είναι αληθινός” δεν είναι ένδειξη τρέλας — είναι κραυγή αποσύνδεσης, ένας ψυχικός μηχανισμός που ενεργοποιείται όταν το άτομο αισθάνεται ότι δεν αντέχει να νιώσει. Όταν το συναίσθημα παγώνει, όταν το σώμα δεν απαντά, όταν το κοίταγμα είναι σαν να συμβαίνει πίσω από ένα τζάμι, τότε η ψυχή προσπαθεί να προστατευτεί. Και μπορεί να μοιάζει με απομάκρυνση, όμως στην πραγματικότητα είναι μια εσωτερική ανάγκη για επανασύνδεση. Η θεραπεία δεν φέρνει απλώς «επιστροφή στην πραγματικότητα» — φέρνει επιστροφή στην αλήθεια της ύπαρξης, στη σύνδεση με το τώρα, στη βαθιά εμπειρία του «είμαι εδώ». Και αυτό, είναι πάντα εφικτό.