Πώς μπορώ να κλείσω ραντεβού για συνεδρία;

Οι συνεδρίες κλείνονται μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας για να διασφαλιστεί η κατανόηση του θεραπευτικού αιτήματος και η διαθεσιμότητα των θεραπευτών. #text-171078712 { text-align: left; }

Προσφέρετε online συνεδρίες;

Ναι! Οι συνεδρίες μας πραγματοποιούνται τόσο δια ζώσης στη Θεσσαλονίκη όσο και online , ώστε να έχετε πρόσβαση από οπουδήποτε.

Πώς μπορώ να ξέρω αν η ψυχοθεραπεία μου ταιριάζει;

Αν νιώθεις ότι κάτι σε δυσκολεύει, αν επαναλαμβάνεις μοτίβα που σε φθείρουν ή αν θέλεις να βελτιώσεις τις σχέσεις σου, η ψυχοθεραπεία μπορεί να σε βοηθήσει.

Πώς μπορώ να επιλέξω το κατάλληλο workshop για εμένα;

Κάθε workshop μας έχει σαφείς θεματικές . Αν δεν είσαι σίγουρος, μπορείς να μας ρωτήσεις και θα σε καθοδηγήσουμε.

Διαταραχή Υπερφαγίας (Binge-Eating Disorder)

Τι είναι και πώς εκδηλώνεται

Η Διαταραχή Υπερφαγίας είναι μια σοβαρή διαταραχή πρόσληψης τροφής που χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια υπερβολικής κατανάλωσης τροφής, συνοδευόμενα από αίσθημα απώλειας ελέγχου.

Τα επεισόδια αυτά περιλαμβάνουν:

Κατανάλωση πολύ μεγαλύτερης ποσότητας τροφής απ’ ό,τι είναι φυσιολογικό για την περίσταση (π.χ. μέσα σε 2 ώρες).
Αίσθηση ότι το άτομο δεν μπορεί να σταματήσει να τρώει ή να ελέγξει τι και πόσο τρώει.

Για να τεθεί διάγνωση, πρέπει να συνυπάρχουν τουλάχιστον τρία από τα παρακάτω:

Πολύ γρήγορη κατανάλωση τροφής.
Φαγητό μέχρι να επέλθει έντονη δυσφορία.
Φαγητό χωρίς να υπάρχει σωματική πείνα.
Φαγητό κρυφά λόγω ντροπής.
Συναισθήματα ενοχής, θλίψης ή αηδίας μετά το επεισόδιο.

Τα επεισόδια συμβαίνουν τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα για 3 μήνες, χωρίς να ακολουθούνται από αντισταθμιστικές συμπεριφορές (όπως στη βουλιμία).

Λάβε την υποστήριξη που σου ταιριάζει.

Πάρε έως και 30% ΕΚΠΤΩΣΗ στην πρώτη σου συνεδρία

Καμία αλλαγή δεν έρχεται με πίεση. Ο άνθρωπος αλλάζει μόνο όταν είναι έτοιμος.

Αν είσαι κάτω των 18 ετών και νιώθεις ότι χρειάζεσαι υποστήριξη, σου αξίζει να ακουστείς και να φροντιστείς. Για να μπορέσουμε να σου σταθούμε με τον τρόπο που χρειάζεται, χρειαζόμαστε πρώτα τη συγκατάθεση ενός γονέα ή κηδεμόνα. Σε ευχαριστούμε που μας εμπιστεύεσαι.

Ποιους επηρεάζει και γιατί συμβαίνει

Η διαταραχή εμφανίζεται τόσο σε άνδρες όσο και σε γυναίκες, με μικρότερο φύλο-λόγο ανισότητας σε σχέση με άλλες διαταραχές τροφής (γυναίκες 1.6%, άνδρες 0.8%).

Παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν:

Συναισθηματικές δυσκολίες (χαμηλή αυτοεκτίμηση, άγχος, καταθλιπτικό συναίσθημα)
Γονιδιακή προδιάθεση και οικογενειακό ιστορικό διαταραχών πρόσληψης τροφής
Παχυσαρκία ή ιστορικό υπέρβαρου στην παιδική ηλικία
Αντιδραστική υπερφαγία μετά από αυστηρές δίαιτες ή περιορισμούς
Κοινωνικό άγχος και bullying για την εικόνα σώματος

Η υπερφαγία συνήθως προηγείται της δίαιτας, σε αντίθεση με τη βουλιμία όπου το αντίθετο είναι πιο σύνηθες.

Πώς επηρεάζει τη λειτουργικότητα στην καθημερινότητα

Η διαταραχή επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής:

Προκαλεί αυξημένο σωματικό βάρος ή παχυσαρκία, με συνοδά μεταβολικά ή καρδιολογικά προβλήματα.
Σοβαρή ψυχολογική δυσφορία μετά από κάθε επεισόδιο, με έντονη ενοχή και ντροπή.
Απομόνωση και κοινωνική απόσυρση, συχνά αποφυγή κοινωνικών γευμάτων ή εκδηλώσεων.
Δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις και χαμηλή αυτοεκτίμηση λόγω της σχέσης με το φαγητό και το σώμα.
Αυξημένη χρήση υπηρεσιών υγείας και λειτουργική ανικανότητα.

Η συναισθηματική δυσφορία που προκαλείται από την υπερφαγία μπορεί να λειτουργεί ως ένας φαύλος κύκλος, όπου η τροφή γίνεται μέσο ανακούφισης αλλά και αιτία ντροπής.

Διάκριση από άλλες μορφές

Σε αντίθεση με τη βουλιμία, δεν υπάρχουν αντισταθμιστικές συμπεριφορές (π.χ. εμετοί, καθαρτικά, υπερβολική άσκηση).
Διαφέρει από την παχυσαρκία, καθώς δεν έχουν όλοι οι παχύσαρκοι επαναλαμβανόμενα επεισόδια απώλειας ελέγχου ή υπερφαγίας.
Δεν σχετίζεται με διαταραγμένη αντίληψη του σώματος, όπως στην ανορεξία ή βουλιμία, αν και συχνά συνυπάρχουν χαμηλή αυτοεικόνα και εσωτερικευμένη ντροπή.

Η υπερφαγία δεν είναι απλώς “πολύ φαγητό”. Είναι μια εσωτερική κραυγή για ρύθμιση συναισθημάτων, παρηγοριά και κάλυψη ελλειμμάτων, εκεί όπου ο λόγος και η σύνδεση λείπουν. Η θεραπευτική εργασία μπορεί να βοηθήσει το άτομο να αποδομήσει αυτό το μοτίβο και να ανακτήσει ουσιαστική σχέση με το σώμα, το φαγητό και –πρωτίστως– με τον εαυτό του.